Źródło obrazka: https://skal.bandcamp.com/, data odczytu: 22.05.2020. |
Dziś
omówimy sobie pewne wyobrażenia, które utarły się, jeśli chodzi o Epokę
Wikingów. Gdybym miał wskazać najbardziej popularne staronordyckie
słowo, które ciągle jest w użyciu, postawiłbym na Skål. Okrzyk ten towarzyszy wznoszeniu toastów przez współczesnych
mieszkańców wszystkich krajów skandynawskich, a także został rozpromowany przez
filmy (pojawił się w Sekretnym Życiu Waltera Mitty’ego a przede wszystkim używany był w serialu Wikingowie).
A
skoro już jesteśmy przy temacie alkoholu, to nie można pominąć miodu pitnego.
Napój pojawia się często w mitach nordyckich – jeden z nich opowiada nawet, w
jaki sposób powstał ten złocisty trunek. Miód uważany był za źródło poezji (a
więc to taka wena w płynie). W Skandynawii budowano specjalne sale
biesiadne, które nazywały się Mjødhaller
– Miodne Dwory. W poemacie Beowulf Miodny Dwór Heorot króla
Hrodgara jest nękany przez trolla Grendela.
W kulturze utarł się stereotyp wikinga pijącego hektolitry miodu. Miód był cenionym trunkiem, jednak na co dzień piło się przede wszystkim piwo. Było tańsze w produkcji i łatwiej dostępne. W wielu miastach podawano je także dzieciom do picia – trunek zawierał mniej bakterii niż sama nieprzegotowana woda i był bardziej kaloryczny, co pozwalało dostarczyć energii w zimnym północnym klimacie.
W kulturze utarł się stereotyp wikinga pijącego hektolitry miodu. Miód był cenionym trunkiem, jednak na co dzień piło się przede wszystkim piwo. Było tańsze w produkcji i łatwiej dostępne. W wielu miastach podawano je także dzieciom do picia – trunek zawierał mniej bakterii niż sama nieprzegotowana woda i był bardziej kaloryczny, co pozwalało dostarczyć energii w zimnym północnym klimacie.
Innym
znanym poglądem jest stwierdzenie, że wikingowie pijali z czaszek swoich
wrogów. Skąd się to wyobrażenie wzięło? Poezja ludów nordyckich zawiera wiele przenośni (tzw. kenningi) które były dla nich
zrozumiałe, ale już dla obcych niekoniecznie. XII-wieczny poemat Krákumál opowiada o ostatnich chwilach
Ragnara Lodbroka. Tuż przed śmiercią dzielny wiking przemawia o radości
umierania. Żywi nadzieję, że jego śmierć zostanie w krwawy sposób pomszczona a
jego dusza trafi do Walhalli. Jeden z wersów poematu brzmi[1]:
Drekkum bjór af bragði ór bjúgviðum hausa.
Co można przetłumaczyć jako:
Pić będę z zakrzywionych gałęzi czaszek.
Zakrzywione gałęzie czaszek to metafora zwierzęcych rogów, które faktycznie służyły jako naczynia i z których pijano (sam mam dwa takie rogi pitne i obiecuję sobie, że już więcej nie kupię... Przynajmniej do momentu wizyty w następnym skansenie wikingów). W Skandynawii znaleziono wiele rogów pitnych a także ich wizerunków na kamieniach runicznych. Obecnie są popularne na festiwalach i podczas rekonstrukcji historycznych (dla zainteresowanych, można takowe nabyć w Jomsborgu na Wolinie).
Pić będę z zakrzywionych gałęzi czaszek.
Zakrzywione gałęzie czaszek to metafora zwierzęcych rogów, które faktycznie służyły jako naczynia i z których pijano (sam mam dwa takie rogi pitne i obiecuję sobie, że już więcej nie kupię... Przynajmniej do momentu wizyty w następnym skansenie wikingów). W Skandynawii znaleziono wiele rogów pitnych a także ich wizerunków na kamieniach runicznych. Obecnie są popularne na festiwalach i podczas rekonstrukcji historycznych (dla zainteresowanych, można takowe nabyć w Jomsborgu na Wolinie).
W XVII wieku duński uczony Ole
Worm błędnie przetłumaczył Krákumálę
na łacinę i miast napisać o piciu z zakrzywionych gałęzi czaszek, stwierdził, że
Ragnar będzie pił w Walhalli z czaszek zabitych wrogów... Zakrzywione gałęzie czaszek czy Czaszki zabitych wrogów - kto by zauważył różnicę?
Rogi
pitne nie były jednak jedynym naczyniem, z którego spożywano miód. Podczas
uroczystości w Miodnych Dworach często podawano miskę z trunkiem dookoła stołu,
od jednego biesiadnika do drugiego. Każdy podnosił ją, przykładał do ust i
wznosił toast. I w tym momencie wrócimy sobie do początku tego tematu, rzucając
więcej światła na skandynawski toast. Skål
to nic innego, jak staronordyckie słowo określające miskę. Być może także podobieństwo tego słowa do innych
nordyckich i angielskich słów odegrało rolę w utrwaleniu stereotypu o wikingach
pijających z czaszek. Słowo Skalli to
w języku islandzkim Łysina, a
norweskie Skallen to właśnie
określenie Czaszki. Zestawiając je z
angielskim słowem Skull, można łatwo
zrozumieć skąd wzięło się to mylne wyobrażenie.
Popularna szwedzka biała miska z zaokrąglonymi krawędziami (sv. Skål, rundad kant vit) Źródło obrazka: https://www.ikea.com/se/sv/p/ikea-365-skal-rundad-kant-vit-20278351/, data odczytu: 22.05.2020 |
[1] Did Vikings drink from the skulls of their
enemies?, Źródło:
http://www.worldtreeproject.org/exhibits/show/miscon/drinkingskulls, data
odczytu: 22.05.2020.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz