 |
| Karol Wielki źródło: https://twojahistoria.pl/encyklopedia/karol-wielki-krol-frankow-i-cesarz-rzymski-768-814/, data odczytu: 11.03.2021 |
Pieśń
o Rolandzie to opowieść, którą czytaliśmy jako
lekturę szkolną. Rozgrywa się w 778 roku, a oprócz tytułowego rycerza pojawia się w niej także postać króla Franków, Karola Wielkiego. Władcę poznawaliśmy również na lekcjach historii. Kilka
najbliższych tematów chciałbym poświęcić właśnie jego osobie, omawiając
wszystkie ważne wydarzenia z jego życiorysu i podkreślając wpływ jaki miał na epokę wikingów.
W VIII wieku królestwo
Franków rządzone było przez dynastię Karolingów. W 741 roku zmarł Karol Młot, a
jego państwo zostało podzielone pomiędzy dwóch synów – Karlomana i Pepina
Krótkiego. W sześć lat później Karloman wycofał się z polityki i przekazał całą
władzę swojemu bratu. Prawdopodobnie była to jego własna, dobrowolna decyzja,
po której przywdział zakonny habit i kolejne lata życia spędził w klasztorze. W
tych samych latach Pepin był w związku małżeńskim ze swoją kuzynką Bertradą z Laonu (której historia przypisała wspaniały
przydomek Berta o Wielkich Stopach),
z którą miał kilkoro dzieci – Karola,
zwanego później Wielkim, Karlomana, córkę Gizelę oraz czwórkę potomstwa, która
nie dożyła wieku dorosłego – Pepina, Bertę, Adelaidę i Rothaidę. W 754 roku
papież Stefan II namaścił Pepina i jego dwóch synów na patrycjuszy rzymskich –
był to honorowy tytuł wysoko postawionych urzędników. W tym czasie Karol zdobywał już doświadczenie wojskowe w armii swojego ojca.
By potrzymać rodzinną
tradycję, Pepin Krótki chciał podzielić królestwo pomiędzy dwóch synów. I tak
oto w roku jego śmierci, to jest w 768, władzę objęli Karol (tereny północno-zachodnie)
i Karloman (tereny południowo-wschodnie). Bracia nie darzyli się dużą miłością.
Kiedy Pepin poślubił Bertradę, ich małżeństwo nie zostało uznane przez kościół,
ponieważ byli ze sobą zbyt blisko spokrewnieni. Ich syn, Karol, który urodził się
w 742 lub 747 roku (zapewne błąd w zapisie daty wynikający z podobieństwa
dwójki i siódemki) nie był uznawany za ślubne dziecko. Małżeństwo Pepina
zostało zalegalizowane w świetle prawa kościelnego dopiero w 749 roku. Karloman
urodził się dwa lata później i był uznawany przez wielu za pierwszego
ślubnego syna Pepina. Tak więc na dworze Franków dorastało dwóch młodzieńców –
jeden, który był pierworodny oraz drugi, który w świetle religii uważany był za
prawowitego spadkobiercę. Niezależnie po stronie którego z nich leżały prawa do tronu,
obaj musieli podzielić się władzą, co spowodowało wzrost napięcia między nimi.
 |
| Mapa państwa Franków na przestrzeni wieków źródło: https://www.wikiwand.com/pl/Karol_Wielki, data odczytu: 11.03.2021 |
W rok po śmierci Pepina
wybuchło powstanie w Akwitanii i Gaskonii. Gdy Karol tłumił powstanie, Karloman
miał go wesprzeć. Gdzieś pod Moncontour doszło do zwady między braćmi-władcami i
młodszy z nich wycofał się z kampanii, co jeszcze bardziej zaogniło konflikt
między nimi.
Bertrada, już jako
wdowa po Pepinie, nie stała biernie, tylko ciągle starała się aktywnie wzmocnić
państwo swoich synów na arenie międzynarodowej. Zaaranżowała drugie małżeństwo
(pierwsze nigdy nie zostało oficjalnie anulowane) Karola z Gerpergą, córką Dezyderiusza,
władcy Longobardów. Niektórzy uważają, że był to akt faworyzowania
pierworodnego syna – tereny, którymi władał Karol oraz państwo Dezyderiusza
otaczały teraz ziemie Karlomana.
W 771 roku Karol odesłał Gerpergę do swojego ojca, co odwróciło sytuację o 180 stopni i poślubił
nastoletnią Hildegardę. Dezyderiusz uznał to za złamanie sojuszu i sprzymierzył
się z Karlomanem. Wkrótce jednak młodszy
syn Pepina zmarł ciężko krwawiąc z nosa – przyczyny zgonu nie są jasne. Mogła
to być choroba, a równie dobrze mógł odejść z tego świata dzięki pomocy Karola lub jego popleczników. By
uciszyć plotki, które już wtedy krążyły na temat rzekomego otrucia, i uhonorować pamięć brata, Karol nazwał swojego drugiego syna (z
trzeciego małżeństwa) Karlomanem… Jednak po kilku latach, gdy sprawa nieco przycichła, przechrzcił go na
Pepina.
Żona Karlomana,
Gerberga (zbieżność imion żon obydwu braci jest przypadkowa) ufała, iż po śmierci
jego męża tron przypadnie jej dwóm synom (starszy został nazwany po dziadku
Pepin). Jednak plany pokrzyżował Karol, który z pomocą Fulrada, opata z Saint
Denis, zajął tereny zmarłego brata, a Gerberga wraz z dziećmi schroniła się na
dworzec Dezyderiusza. Władca Longobardów wstawił się za nimi u samego papieża,
by ten nadał im królewskie tytuły.
 |
| Żelazna Korona źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/Iron_Crown_of_Lombardy, data odczytu: 11.03.2021 |
Tytuły królewskie synów Karlomana mogłyby osłabić pozycję Karola. Okazja by zniwelować to zagrożenie nadarzyła się, kiedy Longobardowie zajęli część papieskich miast w Italii. W 773 król Franków poprowadził kampanię na południe, przeciwko Dezyderiuszowi i jego synowi Adalgisowi. W międzyczasie odwiedził Rzym, jako sojusznik papieża Hadriana I. W 774 roku władca Longobardów jak i Gerberga ze swoimi synami zostali pojmani i prawdopodobnie przymusowo umieszczenie w klasztorach. Karol tryumfował – podporządkował sobie państwo swojego byłego teścia i koronował się Żelazną Koroną, znakiem władzy Longobardów, w stolicy ich kraju, Pawii.
Jeśli podoba Ci się to co tworzę i chcesz mnie wesprzeć - grosza daj wikingowi :) Zapraszam na mój profil na Patronite a także do odwiedzenia stron na Facebooku. Już dziś chciałbym podziękować mojemu pierwszemu Patronowi - Piotrowi Brachowiczowi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz